کشف حجاب اصلی ترین هدف در شبیخون فرهنگی دشمن علیه آرمانهای اسلامی مان به شمار می رود. از میان برداشتن حجاب به صورت دفعی و آنی امکان پذیر نبود. این امر می بایست همچون تمام کارهای فرهنگی قدم به قدم و به صورت نرم اتفاق می افتاد. سوق دادن دختران جوان به نمایش زیباییهای ظاهری، در ابتدا با حذف چادر اتفاق افتاد، اما حجاب کامل شرعی هنوز پابرجا بود. در آغاز رقابت ظاهری بر سر نوع و رنگ روسری و مانتوهای بلند نمایان شد و رفته رفته موهای سر که از زیر روسری ها به نمایش درآمد، نشان از تفاخر و خودبرتربینی زنان و دختران بر یکدیگر بود. در این بین پسران نیز با توجه به حس زیباطلبی خود مجذوب این قضایا شدند. همین امر مزید بر علت گردید و روند بی حجابی را تسریع کرد. لباس و پوشش کوتاه تر و تنگ تر شد تا اندامی که غرب به عنوان الگوی دختران معرفی می کرد از سوی بانوان ایرانی به نمایش درآید و هر دختر جوان در تلاش برای نزدیک تر شدن به این الگو. بدحجابی به حد اعلای خود رسید؛رشد بدحجابی باید ارتقاء می یافت و مرحله جدید آغاز می شد. فرهنگ برهنگی. برهنگی آنی امکان پذیر نبود و جامعه ایرانی، عریانی را تحمل نمی کردند. لاجرم، این مدل از بی حجابی نیز باید به صورت نرم به وجود می آمد تا آرام و بی سر و صدا در جامعه ایرانی و قشر مذهبی جایی برای خود دست و پا کند. از این رو لباسهای تنگ و اندامی در تن دختران و پسران نمایان گردید. از جمله جوراب شلواری و ساپورت که به عنوان پوشش زیر مانتو و دامن مورد استفاده قرار می گرفت، در فاز جدید بدپوششی، مجزا و مستقل از هر نوع پوشش دیگر به کار گرفته شد. اولین گام برای برهنه شدن آرام و تدریجی برداشته شد تا حجم اندام در این نوع پوشش مشهود و نمایان شود، بعضا نمونه های نازکتر هم مورد استفاده قرار می گیرد تا پوست بدن قابل مشاهده باشد. ترویج این نوع ولنگاری در سایتها و شبکه های اجتماعی به صورت وسیع صورت گرفته و هدفمند بودن این مسئله به روشنی هویداست؛ چرا که عده ای در این بین به صورت مانکن خیابانی ظاهر می شوند و به صورت علنی اقدام به تهیه عکس از این نوع پوشش می کنند تا در وبلاگها و شبکه های اجتماعی به نمایش گذاشته و منتشر نمایند حتی با وجود تحریک کنندگی شدید این نوع البسه، نسبت به پوشیدن آن افتخار می کنند. همین امر سبب اشائه بیشتر این پوشش ضد ارزشی شده. متاسفانه ساپورت در میان زنان و دختران محجبه نیز رواج یافته و جای تاثر و تاسف است که مسئولین باز هم در خواب غفلت به سر می برند.